Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Facillimum id quidem est, inquam. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Duo Reges: constructio interrete. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet?

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. De illis, cum volemus. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Quod equidem non reprehendo;

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Non est igitur voluptas bonum. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.

Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.

Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Quod totum contra est. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Itaque contra est, ac dicitis;

Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi, o gurges, Galloni! es homo miser, inquit. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Sed ego in hoc resisto; Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Moriatur, inquit. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.

Cur deinde Metrodori liberos commendas?

Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quis Aristidem non mortuum diligit? Peccata paria. Sit enim idem caecus, debilis. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Sed quid sentiat, non videtis.

Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Dici enim nihil potest verius. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Id enim natura desiderat. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Minime vero, inquit ille, consentit.

Sin aliud quid voles, postea.

Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Minime vero istorum quidem, inquit. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Tum mihi Piso: Quid ergo?

Hoc est non dividere, sed frangere.

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Torquatus, is qui consul cum Cn. Quo modo autem philosophus loquitur? Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?