Non laboro, inquit, de nomine.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Duo Reges: constructio interrete. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Contineo me ab exemplis.

Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Quorum altera prosunt, nocent altera. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.

Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Hoc simile tandem est? Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Quid iudicant sensus? Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Memini me adesse P. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.

Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Illud non continuo, ut aeque incontentae.

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Minime vero, inquit ille, consentit. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Quis est tam dissimile homini. Nulla erit controversia. At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.

Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Quae dici eadem de ceteris virtutibus possunt, quarum omnium fundamenta vos in voluptate tamquam in aqua ponitis.

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Nihil ad rem! Ne sit sane; Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?

Sed ad bona praeterita redeamus.

Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum.